Gmina Boronów

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 16, styczeń 2010 23:24

Odsłony: 1932

Gmina Boronów położona jest w północno-zachodniej części województwa śląskiego, w powiecie lublinieckim, w odległości ok. 20 km na południowy zachód od Częstochowy. Od miasta wojewódzkiego – Katowic – oddalona jest ok. 60 km na północ.
W jej skład wchodzą:

• wieś Boronów,
• wieś Dębowa Góra,
• wieś Grojec,
• wieś Hucisko,
• wieś Zumpy,
• przysiółek Doły,
• przysiółek Sitki,
• leśniczówka Cielec,
• gajówka Szklana Huta.

Gmina zajmuje obszar 5.634 ha
Główną rzeką gminy jest Liswarta należąca do zlewni Warty. Przepływa ona na całej długości przez środkową część gminy, obierając kierunek z południowego wschodu na północny zachód. Na terenie gminy ma kilka dopływów, z których największym jest Leńca. W dolinie rzeki i jej dopływów występują liczne miejsca po stawach w postaci zagłębień i reliktów grobli czołowych, niejednokrotnie znacznych rozmiarów. Stawy – obecnie hodowlane, zachowały się w rejonie przysiółka Doły oraz w lesie w północno – zachodniej części gminy. Niewielka część obszaru – kompleks leśny w południowo – zachodniej części gminy należy do zlewni Małej Panwi, poprzez dopływ Leśnicy – potok boronowski.
Boronów jest jedną z najstarszych miejscowości śląskich. Jego długie i ciekawe dzieje rozpoczęły się już w czasach przedhistorycznych. Odkryte na jego obszarze najstarsze ślady działalności ludzkiej sięgają środkowego okresu epoki kamiennej, a początków stałego osadnictwa na tym terenie należy upatrywać już u schyłku młodszego okresu epoki kamiennej. Już w okresie kultury łużyckiej, tj. w VIII – V wieku przed Chr., znajdowała się w tym miejscu dość rozległa osada ludzka.
Później, w czasach średniowiecznych (od X – XIII w.) w widłach Liswarty i Leńcy znajdował się tu gród, a pierwszą wzmiankę o Boronowie odnotowano w dokumencie z roku 1270.
Od schyłku średniowiecza rozpoczęły się w tej okolicy bogate tradycje hutnicze i górnicze. Przeszło 300 lat istniały tu dwie huty żelaza, znajdowały się tu huty szkła, a w sąsiedztwie Boronowa wydobywano kruszce srebrno-ołowiowe oraz rudę żelazną.
Od dawien dawna bogactwem tego zakątka były także rozległe lasy. Mimo ich znacznego przetrzebienia w czasach pruskich, dochowały się one do dziś i nadal są ważnym atutem gospodarczym i krajobrazowym tego terenu.
Najcenniejszym zabytkiem historycznym Boronowa jest drewniany kościół N.M. P. Królowej Różańca Świętego z 1611 roku.